درباره‌ی کتاب
ديويد تامسن در 1912 به دنيا آمد. پس از اخذ مدرک فوق‌ليسانس و دکتري در تاريخ با درجه ممتاز از دانشگاه کيمبريج، از 1937 تا 1945 در کالج سيدني ساسکس عضو پژوهشي و از 1945 تا 1957 عضو هيئت علمي بود و در 1957 استاد تمام شد. در 1950 و بار ديگر در 1953 در دانشگاه کلمبيا در نيويورک استاد مهمان بود.
ديگر کتاب‌هاي ديويد تامسن، تاريخ جهان از 1914 تا 1961 (1963)؛ دموکراسي در فرانسه از 1870 (1964)؛ انگلستان در قرن نوزدهم، و انگلستان در قرن بيستم (تاريخ انگلستان در مجموعه پليکان، جلد هشتم و نهم) هستند. تامسن علاوه بر نوشتن کتاب، در روزنامه‌ها هم درباره مسائل سياسي جهان مدرن مطلب مي‌نوشت و گاهي در برنامه‌هاي راديويي هم شرکت مي‌کرد. زماني گفته بود: «من از درس‌دادن، سخنراني، و نوشتن لذت مي‌برم؛ زندگي دانشگاهي زندگي پرمشغله‌اي است اما در ضمن زندگي شاد و خوبي هم هست؛ معتقدم پژوهش در تاريخ بهترين نوع پژوهشي است که در جهان مدرن به تفکر عميق و آزادانديشي مدد مي‌رساند.»
ديويد تامسن در 1970 در سن پنجاه‌وهشت سالگي درگذشت.
اروپا از دوران ناپلئون که تاکنون ده‌ها بار در انگلستان و ده‌ها بار در امريکا تجديد چاپ شده است، اکنون يکي از کتاب‌هاي مرجع درباره تاريخ اروپاي مدرن به‌حساب مي‌آيد. اين کتاب بر اساس اين اعتقاد نوشته شده که اروپاي پس از 1789 را فقط با پژوهش در نيروهاي فراگيري مي‌توان درک کرد که در طول زمان بر شکل‌گيري اروپاي مدرن از بريتانيا تا بالکان تأثيرگذار بودند.
بنابراين، دکتر تامسن بر عواملي کلي نظير رشد جمعيت، صنعتي‌شدن، توسعه ماوراء بحار، دموکراسي و سوسياليسم، ناسيوناليسم، روابط ميان جنگ و انقلاب تأکيد مي‌گذارد. او اين عوامل کلي را، نه کشور به کشور، بلکه مرحله به مرحله مورد بررسي قرار مي‌دهد تا شکل‌گيري تمدن اروپايي در طول يک قرن و نيم را به صورت کلي پيوسته به ما بنماياند.
حاصل کار تاريخي‌ست با تمام جزئياتي که سهمي بسزا در شکل‌گيري اروپاي مدرن داشته‌اند و طرح کاملي را از گذشته پيش چشم خواننده مي‌آورند. مجله اکونوميست درباره اين کتاب نوشته است: «بايد اميدوارم باشيم که اين کتاب راه خودش را به قفسه کتابخانه‌هاي مهم همه مردان و زنان هوشمندي که فکر مي‌کنند و مي‌خوانند باز کند.»
اين کتاب، درباره تاريخ يک قرن و نيم اروپا، بر اساس دو اصل نوشته شده است. اصل اول اين است که پژوهش در تاريخ عمومي بايد درگير بافتي شود که فرايندهاي تاريخي به وجود مي‌آورند. قطعاً اگر چنين پژوهشي بخواهد براي خوانندگان آگاهي‌بخش باشد بايستي به دنبال فهم‌پذيرکردن فرايندهاي تغيير تاريخي برود. چنين متني بايد رابطه متقابل ميان شرايط، وقايع، شخصيت‌ها و انديشه‌ها و نيز ارتباط دروني وقايع را آشکار کند. در اين کتاب کوشش شده است تا حد مقدور اين مسئله روشن شود که چگونه و چرا پيامدهايي معين از تقارن خاص شرايط مادي و اراده انسان برآمده است. اصل دوم اين است که تغيير تاريخي چيزي فراتر از «لعنتي افزون بر لعنتي ديگر» است و از نظر نويسنده اين کتاب تاريخ اروپا در کنار هم نهادن تاريخ‌هاي جداگانه کشورهاي جدا و ملت‌هاي جدا نيست. اشتراک کشورهاي اروپايي در ميراث تاريخي‌شان چنان زياد است و اين کشورها کنش و واکنشي چنان مدام و پيوسته داشته‌اند، و چنان از عقايد و نهادها و زندگي اجتماعي همديگر الگوبرداري کرده‌اند که مي‌توان بخش اعظم داستان گذشته‌شان را چنان بازگفت که داستان به هم پيوسته‌اي باشد. اين کتاب چون بر اساس اين دو اصل نوشته شده است، ساختار و شيوه کتاب را وحدت‌هايي زماني و مکاني معين کرده است که در هر نسلي و از نسلي به نسل ديگر بيشترين اهميت را داشته‌اند. نويسنده اين کتاب علاوه بر استفاده از هنر داستان‌گويي و قدرت توصيف، سعي کرده است از فنون تحليل، توضيح، و تفسير هم استفاده کند تا بتواند از دل توالي وقايع و از دل شناخت ما از تأثيرات اين وقايع بر سرنوشت آدميان، فهم عميق‌تري راجع به چگونگي رخ دادن اين وقايع بيرون بکشد.
