تری ایگلتون نظریه‌پرداز ادبی بریتانیایی است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زنده‌ی بریتانیا می‌دانند. او با تکیه بر نظریه‌های مارکسیست‌های اروپایی از جمله والتر بنیامین، لویی آلتوسر و پیر ماشری، مخاطبان فراوانی یافت و با پیروی از افکار این نظریه‌پردازان از شیوه‌ای ماتریالیستی برای مطالعه‌ی ادبیات بهره برد. این شیوه‌ی او در نوشته‌هایش در مورد ساموئل ریچاردسون و خواهران برونته نمود دارد. پافشاری ایگلتون بر پیچیدگی و سودمندی مقولات سنتی و هنجاری نظیر ایدئولوژی، زیبایی‌شناسی و نقد فرهنگی مؤثر بوده است. قرائت دوباره‌ی او از این مقوله‌ها بیش از هر چیز در اشتیاق وی برای برانگیختن بحث‌های انتقادی در زمینه‌ی فرهنگ معاصر ریشه دارد و این انتقادی است به دور از آنچه که در نسبیت فرهنگی و بی‌تفاوتی سیاسی پست مدرنیسم می‌داند.
ایگلتون مقاله‌های بسیاری درباره‌ی آرتور شوپنهاور، کارل مارکس، لودویگ ویتگنشتاین، والتر بنیامین، ژاک دریدا، ریموند ویلیامز و... دارد.
از آثار او می‌توان به شکسپیر و جامعه، معنای زندگی، پیش‌درآمدی بر نظریه ادبی، اسطوره‌های قدرت: پژوهشی در خواهران برونته، انتقاد و ایدئولوژی: پژوهشی در نظریه‌ی ادبی مارکسیستی، مارکسیسم و نقد ادبی و ... اشاره کرد.
