مؤسسه‌ی‌انتشارات‌آگاه

مشکل اصلی انسان‌ها در شادمان نبودن این است که اغلب شادمانی را با لذت اشتباه می‌گیرند. درواقع اغلب تمایل دارند با نادیده گرفتن ناامیدی و اندوه خود و روی آوردن به آنچه در لحظه‌های کوتاه سرخوشی‌هایی ناپایدار را برایشان رقم می‌زند، بتوانند زندگیِ شادی داشته باشند؛ اما مشکل این است که اساسأ ذهن آدمی نه برای شادمانی، که برای بقا طراحی شده است. درواقع ذهن انسان به گونه‌ای تکامل پیدا کرده که بتواند به زنده بودن وی کمک کند زیرا درگذشته تلاش برای زنده ماندن تنها چیزی بود که برای انسان اولیه اهمیت داشت.
راس هریس با تکیه بر روشی به نام "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بیان می‌دارد آدمی تنها زمانی می‌تواند به شادمانی حقیقی و پایدار برسد که نه تنها اندوه و مشکلات خود را نادیده نگیرد بلکه با آگاهی کامل نسبت به وجود آن‌ها، در پی یافتن مسیر شادمانی حقیقی باشد.