استاد غلامحسین یوسفی ادیب، مترجم، مصحح و نویسنده متولد ۲ بهمن ۱۳۰۶ است. او پس از تحصیلات آغازین در مشهد، به تهران رفت و تا دکتری زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران تحصیل کرد. از ۱۳۲۹ به تدریس در دبیرستان‌های مشهد پرداخت و دوره‌ی کارشناسی حقوق دانشگاه تهران را هم گذراند. سپس تدریس در دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه فردوسی را آغاز کرد و تصدی تربیت معلم خراسان را نیز عهده‌دار شد.
یوسفی تا سال ۱۳۵۸ تدریس کرد و پس از آن، به پژوهش ادامه داد و سفرهای مطالعاتی به کشورهای فرانسه، انگلستان و آمریکا داشت. حوزه‌ی موردعلاقه‌ی دکتر یوسفی تصحیح متون بود و آثار درخشانی در کارنامه‌ی ایشان از تصحیح و ترجمه و تالیف وجود دارد:
«ابومسلم سردار خراسان»، «کاغذ زر»، «تحقیق درباره‌ی سعدی»، و «شیوه‌های نقد ادبی»، «گلستان» و «بوستان».
او به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی انتخاب شد، اما به‌دلیل بیماری استعفا داد و در ۱۴ آذر ۱۳۶۹ ما و جهانمان را ترک کرد.
دکتر یوسفی همواره به قدر و منزلت زبان تاکید داشتند، چنانکه گفته‌اند: زبان وسیله‌ی اندیشیدن است. مردمی که زبان پرمایه و توانا ندارند از فکر بارور و آفریننده بی‌بهره‌اند. هرقدر در تقویت بنیان مهم زندگی غفلت شود در پرورش فکر سهل‌انگاری شده است.
