این کتاب امیدبخش ماجرای بخش مهمی از زندگی "ژان دومینیک بوبی" سردبیر مجله‌ی "ال" در فرانسه است.
بوبی در پی سکته‌ی مغزی نادری راهی بیمارستان شده و ۲۰ روز را در کما می‌گذراند اما پس از بازگشت، تنها راه ارتباطی او با جهان، حرکت پلکهایش می‌شود.
او با استفاده از پلک‌ها، درخواست‌ها، عواطف و حرف‌های روزمره‌ی خود را بیان می‌کند.
این کتاب نیز نه با استفاده از واژه‌هایی که به زبان می‌آیند بلکه توسط پلک‌های وی دیکته شده و سپس به چاپ رسیده است.
او در این کتاب از زندگی و امیدواری سخن می‌گوید. شاید بتوان گفت سخنان گفتن از امید در چنین شرایط سختی، قطعا تاثیرگذارتر است.