گی دُبور یکی از بنیان‌گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دبور «سازمانی از انقلابیان حرفه‌ای در عرصه‌ی فرهنگ» است. سیتواسیونیست‌ها مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن، زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش‌های تاریخی، سیتواسیونیست‌ها قاطع‌ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه ۶۸ فرانسه، دست‌کم در ارائه‌ی محتوای رادیکال این جنبش داشته‌اند. کتابِ جامعه‌ی نمایش در اواخر سال ۱۹۶۷ منتشر شد و یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی است که نظریه‌ی سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه‌نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است. دبور تحلیل خود را برپایه‌ی مطالعات عمیق در زمینه‌ی فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه‌شناسی، تاریخ هنر، روان‌شناسی، تاریخ انقلاب‌ها، جنگ‌ها و جنبش‌های اجتماعی و تئوریِ حاصل از آن‌ها شکل داده و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به‌ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ را ملاط تحلیل خود قرار می‌دهد.
گی دبور در 1931 در پاریس متولد شد. پدرش هنگامی که او کودک بود درگذشت و او با مادربزرگش زندگی می‌کرد. پس از پایان دوران دبیرستان در دانشگاه پاریس در رشته‌ی حقوق به تحصیل پرداخت. او یک شاعر، نویسنده و فیلمساز انقلابی شد و به همراه ژیل وولمان بین‌الملل لتریست را بنیانگذاری کرد. کتاب جامعه‌ی نمایش او یکی از متون مؤثر در اعتراضات ۱۹۶۸ بود. در دهه‌ی ۱۹۷۰ از فعالیت‌های خود کاست و بیشتر به فیلمسازی پرداخت. گی دبور در ۳۰ نوامبرِ ۱۹۹۴ میلادی در خانه‌اش در ناحیه‌ی اوورنی فرانسه با شلیکِ گلوله‌ای در قلبِ خود، خودکشی کرد. پیکرش سوزانده و خاکسترش به رود سن ریخته شد.
